వలపు

ఎందుకిచ్చావు మనస్సుని
చంపుతావెందుకు మనిషి ని
ఇది నీకు న్యాయమా
నా పాలిట అన్యాయమా
కవ్విస్తోంది కనులతో
ఆడిస్తోంది వలుపుతో
చివరికి కాటేస్తోంది అతి ఘోరంగా .....
కోలుకోలేని విదంగా .......

హృదయం

కనిపించని హృదయం చాటున దాగి ఉన్న కవితలెన్నో
కరుణించని కాంత పైన పెంచుకున్న ఆశలెన్నో
అలుపెరుగని ఈ మేను కు తాకుతున్న గాయాలెన్నో కాని
నీ చల్లని చూపు నాకు దక్కుతుందని ఆశ తో జీవిస్తున్నాను ఓ ప్రియ ...........

నీ స్నేహం

అనుకోకుండా కలిశాం
అనుకొని విడిపోతున్నాం
మళ్లీ అనుకోకుండా కలిస్తే
సదా ఈ మిత్రున్ని మరువకు నేస్తం

ఒక ఉషోదయన

చూశాను ప్రపంచంలోని అరుదైన వింతను
ఎంతో ప్రశాంతమైన ఆమె ముఖములోని పులకింతను
వేయీ సూర్యుల తేజస్సు దోచింది మొదటి చూపులోనే నా మనస్సు
కనులెందుకు కలిశాయో దప్పిక తీరని ఆ చుపులోని హాయో
తప్పింది నా మనసు లయ, చూపిస్తే బావుండు నా ఫై దయ

ఇంకెంతో వ్రాయాలని వుంది కాని వ్రాస్తే మజా ఏముంది, అది కనులతో అరాధించాల్సిన విషయం
అందుకే ముగించేస్తున్నాను ఈ నిమిషం ......